Форум » » Тріединство Русскаго народа » Ответить
Тріединство Русскаго народа
Юрий Дмитриевич: Пришла в голову как мне кажется "ценная мысль"! Создать отдельную тему для обсуждения вопросов следующего характера: - Этногенез "Русских, Беларусов и Украинцев" - История Киевской Руси и Вяликой Литвы - Рассовые, этнические, лингвистические и религиозные различия между отдельными частями триединого Русского народа - Модные националистические и окраинные сепаратистские теории и как они развивались в 20-м веке - прочий флуд на эту тему, который так или иначе всплывает в каждой теме мешая полноценной работе нашего замечательного форума! Предлагается пoмещать или перемещать сюда любые сообщения, которые не соответствуют названию темы, особенно тех, что касаются вопросов Православной Монархии, её свержения и восстановления, деятельности монархических организаций, и.т.д. Номер темы 00000029
Сымон: Юрий Дмитриевич пишетъ : Саймон, этот форум читают не только люди понимающие Белорусский язык, но и Российские и Украинские пользователи, которые его не понимают. Проявляйте к ним уважение, и оно вернется к Вам самому А ну да, я забыўся на тое, што расейскім і украінскім карыстальнікам трэба са слоўнікам сядзець і перакладаць.. Хаця вялікі дзякуй вам спадары манархісты, што так высока ставіцеся да беларускага "наречія" як да "неперакладальнага" для рускіх..
Сымон: Святополкъ пишетъ : Хоть Вы и «аўтар» темы, однако никакихъ матеріаловъ не выкладывали А што, аўтар тэмы заўсёды павінны выкладаць нейкія матэрыялы..?? Вось мне цікава, калі б я выклаў матэрыял па-беларуску (дарэчы хутка можа й выкладу)вы б яго сядзелі й перакладалі..?? Святополкъ пишетъ : То, что для Васъ "расейски"=""Русскій" – это понятно. Еще «маскалі» и прочъ. Тутъ объяснять ничего не надо. Для меня, какъ и для другихъ Русскихъ людей, словесная язва «расейски» приравнивается къ оскорбленію Я ж казаў, што трэба растлумачыць этымалогію гэтага слова... Хаця што тлумач, што ні тлумач - усё роўна адна рэакцыя будзе.. А "словесная язва" "белорусскій" для мяне таксама абразай з'яўляецца...;) Святополкъ пишетъ : А если такъ невмоготу, то можете забиться въ какой-нибудь темный уголъ и тамъ продолжать шипѣть про «расейскіхъ захопнікаў», но только не на нашемъ форумѣ. Не буду, не буду я тут "шипѣть" пра расейскіх захопнікаў... Я і так бачу, што вы тут праўды баіцеся.. Святополкъ пишетъ : Я и не говорилъ про территоріальную единицу. Добра, тэрытарыяльная з'ява.. Святополкъ пишетъ : Вотъ именно, это и есть Западная Русь, ну никакъ ужъ не «Бѣларусь». По всей территоріи Россійской имперіи подданные знали о существованіи Западнаго края, Западной Руси, а вотъ о существованіи «Бѣларуси» не то, что тогда - сейчасъ не всѣ знаютъ Не аргумент Святополкъ пишетъ : Ну и гдѣ здѣсь Вы увидѣли «Бѣларусь»? Какъ бы Вы тамъ не переводили, названіе это появилось только въ началѣ девяностыхъ годовъ ХХ вѣка (Рэспубліка Беларусь) Беларусь перакладаецца на расейскую як "Белоруссія".. Вы дзе-небудзь сустракалі ў беларускамоўных вершах Купалы "Беларусію"?? (хаця рытарычнае пытанне - наўрад ці вы вершы Купалы чыталі). Гэта тое ж самае, што перакладаць расейскую назву "Германія" на нямецкую як "Germania".. Права смешна, гаспада...
Юрий Дмитриевич: Сымон пишетъ : А ну да, я забыўся на тое, што расейскім і украінскім карыстальнікам трэба са слоўнікам сядзець і перакладаць.. Хаця вялікі дзякуй вам спадары манархісты, што так высока ставіцеся да беларускага "наречія" як да "неперакладальнага" для рускіх.. Перестаньте, отношение к нашему "наречию" у меня только самое положительное! Особенно не мове самой, а к тому языку, на котором говорят в областях мову тем не менее не понимая
Юрий Дмитриевич: Сымон пишетъ : Я і так бачу, што вы тут праўды баіцеся.. Какой собственно говоря правды мы тут все боимся? Переписанная история полоцких земель территориально названных "Белой Русью" (хотя это грубейшая ошибка! часть "белоруссии" - модное ныне гнездо всего и вся "беларуского" это вообще Русь Черная) так, что-бы выставить русских оккупантами это не правда, а баллетристика. Вообще, Симон, замечу Вам, что мои батьки - "беларусы", так что термин "оккупант" ко мне не подходит, а заниматься проблемой "нации", которая почему-то стала называть себя таковой не по названию территории, а по её политическому статусу (Белая и Черная - это политический статус) я начал сразу после того, как "русским оккупантом" был назван на моей же родной мове, а то, что не хаял русских, уважительно к ним относился и пользовался русским языком. Так, что глядите, придётся еще из колодца-то напиться! Обиды никакой я за это не держу, но вот заковыка, по ходу моего "расследования" всплыли кое какие интересные факты заставившие меня серьёзно усомниться в ныне модном варианте подачи полоцкой истории.
Сымон: Святополкъ пишетъ : что за «этнічная Расея» и чѣмъ этносъ, проживающій тамъ, кореннымъ образомъ отличается отъ этноса проживающаго на «беларускіх землях»? Адрозненняў вельмі шмат.. Першае, што прыходзіць у галаву - адрозненне ў этнагенезе.. Гэта ўжо даказана сто разоў. А ўвогуле гэта асобная тэма..
Сымон: Юрий Дмитриевич пишетъ: ныне модный вариант подачи полоцкой истории Што гэта за модны варыянт..?? Па-мойму тут і так усё зразумела, калі падумаць лагічна: на тэрыторыі Полацкага княства жылі продкі сучасных беларусаў, а не расейцаў ці ўкраінцаў.., таму й гісторыя Полаччыны гэта й гісторыя беларусаў..
Святополкъ: Сымон пишетъ : А што, аўтар тэмы заўсёды павінны выкладаць нейкія матэрыялы..?? Вось мне цікава, калі б я выклаў матэрыял па-беларуску (дарэчы хутка можа й выкладу)вы б яго сядзелі й перакладалі..?? Перевелъ бы названіе темы. Кстати, при обращеніи къ собесѣднику «Вы» пишется съ большой буквы. Сымон пишетъ : Я ж казаў, што трэба растлумачыць этымалогію гэтага слова... Хаця што тлумач, што ні тлумач - усё роўна адна рэакцыя будзе.. А "словесная язва" "белорусскій" для мяне таксама абразай з'яўляецца...;) Такъ вотъ я и говорю, найдите себѣ сухой одинокій уголъ и тамъ скрывайтесь отъ оскорбленій . Сымон пишетъ : Не буду, не буду я тут "шипѣть" пра расейскіх захопнікаў... Я і так бачу, што вы тут праўды баіцеся.. Пришелъ Саймонъ и принесъ народу «праўду»! И убоялись супостаты! Ну, право, насмѣшили. Если бы мы тутъ «баялісь» Вашей праўды-кривды, давно бы Васъ уже удалили. Однако Вамъ никто не мѣшаетъ высказываться. Сымон пишетъ : Добра, тэрытарыяльная з'ява.. То-то, разницу чувствуете? Сымон пишетъ : Не аргумент Еще какой аргументъ! Ну, конечно же, только не для «беларускамоўных паноў». Сымон пишетъ : Беларусь перакладаецца на расейскую як "Белоруссія".. Вы дзе-небудзь сустракалі ў беларускамоўных вершах Купалы "Беларусію"?? (хаця рытарычнае пытанне - наўрад ці вы вершы Купалы чыталі). Гэта тое ж самае, што перакладаць расейскую назву "Германія" на нямецкую як "Germania".. Права смешна, гаспада... Причемъ здѣсь стихотворенія? Кстати, Купалу читалъ – посредственность рѣдкая, больше понравился М. Богдановичъ, но ни одного изъ нихъ невозможно сравнить съ творчествомъ Пушкина, Лермонтова, Тютчева и т.д. Хотя и Купала, и Богдановичъ, какъ бы Вамъ этого не хотѣлось, тоже являются частью общерусской культуры. Что до названія. Еще разъ повторяю: гдѣ и въ какомъ имперскомъ источникѣ Вы видѣли офиціальное названіе Западно-Русскихъ земель «Бѣларусь»? «Творчество» никчемныхъ сепаратистовъ и ихъ такихъ же никчемныхъ газетенокъ не въ счетъ.
Сымон: сообщение перенесено для дальнейшего обсуждения: http://www.ros.borda.ru/?1-3-0-00000029-000-0-0
Святополкъ: Сымон пишетъ : Беларусы пішуць з маленькай...;) Что Васъ характеризуетъ соотвѣтственно. Сымон пишетъ : Ну ў адрозненні ад некаторых я догмамі не пішу.. А праўда хутка будзе..;) Излишняя самоувѣренность чревата плачевными послѣдствіями, такъ какъ оборачивается глупостью. Сымон пишетъ : Адчуваю.. і..?? И дѣлайте правильные выводы. Сымон пишетъ : На густ і колер сяброў няма.. Ведаеце, мне гэтае цютчэўскае ўсіх славян «под знамя русское собрать» не вельмі падабаецца Не всѣхъ, а только восточныхъ, и уже не собрать, а возсоединить. А то, что Вамъ это не нравится, огорчаетъ, вѣдь Вы для меня такая же заблудшая Русская душа, какъ и многія другія. Только привычка мыслить шаблонами и стереотипами въ оправданіе своихъ пороковъ изъедаетъ Васъ изнутри. Сымон пишетъ : А чым вам не падабаецца вышэй пазначаны том 9.. Калі вы не ведалі, то ён ствараўся пад рэдакцыяй Імператарскага Рускага Геаграфічнага Таварыства, а не бальшавікамі..;) Можаце паглядзець яшчэ адну кнігу: Попов И. Белоруссия и белоруссы. М., 1912. Як перакладаецца расейскае слова "Белоруссія" на беларускую мову (якой я карыстаўся пры стварэнні тэмы..(!)) можаце паглядзець тут: Русско-белорусский словарь. Т.1. А-Л/АН Беларуси, Ин-т языкознания им. Я.Коласа; 5 изд. - Мн.: БелЭн, 1994. - с.90 А я Вамъ повторяю: мнѣ все равно, какъ переводится; нигдѣ въ Россійской имперіи никто не использовалъ слова «Бѣларусь», офиціально это стало названіемъ только послѣ обрѣтенія независимости. И тѣмъ болѣе дѣятельность людей, о которыхъ повѣствуетъ эта тема, не ограничивалась территоріей, гдѣ проходятъ гарницы современной Республики Бѣларусь, а охватывала весь Западный край, который, еще разъ повторяю, никому не приходило въ голову назвать жаргономъ «Бѣларусь». «Бѣлоруссія» – да, «Бѣларусь» – нѣтъ. Больше къ этому вопросу я обращаться не буду. Можете жаловаться на меня въ Страсбургскій Судъ по правамъ человѣка . Сымон пишетъ : Нервы спадар адмін..?? Не хвалюйцеся вы так.. Господіна Саланевіча з яго "Крестьяніном" даўно ўжо ніхто не памятае.. Гэты чалавек быў марыянеткай, існаваў з падачак дзяржавы: дасць Сталыпін грошы - будзе "Белорусская жізнь" існаваць, не дасць - не будзе.. Аднак і Саланевіч не дапамог у барацьбе з "никчемными сепаратистами"..;) Благодарю за то, что интересуетесь моимъ здоровьемъ, однако съ нервами у меня все въ порядкѣ. А вотъ у Васъ, голубчикъ, что-то съ памятью. Солоневичъ возглавлялъ «Бѣлорусское общество», а «Крестьянинъ» - совсѣмъ другіе дѣятели, о которыхъ скоро напишу. А Русскіе монархисты выполнили всѣ возложенныя на нихъ задачи. Остановили первую революцію и красно-жидовскія банды, приструнили разныхъ мастей сепаратистовъ. Когда Родина призвала ихъ взятъ въ руки оружіе, они ушли на фронты Второй Отечественной, гдѣ почти всѣ отдали жизни за отечество. Этимъ и воспользовались февралисты и жидобольшевечки, совершивъ свои перевороты. Но это уже другой разговоръ, потому что «беларусы» какъ были выдуманной націей, такъ и остались до сегодняшняго дня. «Бѣлорусскій языкъ» такъ и остается нарѣчіемъ. Подавляющее большинство населенія пользуется Русскимъ языкомъ, признавая его превосходство. И этимъ фактомъ кроются всѣ Ваши правды-кривды. Помнится, въ началѣ девяностыхъ начали повсемѣстно вводить «мову», въ томъ числѣ и для технической документаціи. Такъ въ промышленности чуть не случился коллапсъ. Оказалось, что «мова» совершенно не приспособлена для многихъ сферъ жизни общества. Кромѣ какъ о нарѣчіи говорить не приходится. Все, прекращаю этотъ пустой споръ, такъ какъ онъ противорѣчитъ назначенію темы. Если есть матеріалы по темѣ – выкладывайте, все остальное будетъ удалено. Для любителей поспорить «съ пѣной у рта» новая тема: Тріединство Русскаго народа.
Святополкъ: Одобряю.
Ратиборъ: По-моему отличная идея.Так мы сможем избежать "оффтопа" и заодно увеличим информативность каждой отдельной темы,за счет того,что не будет лишних сообщений.
Юрий Дмитриевич: Симонъ пишетъ : Зраблю асобны топік адносна гэтага й не толькі... А то такое ўражанне, што ў вас веды наконт гэтага знаходзяцца дзесьці ў сярэдзіне 19 ст. А разве за 100 - 150 лет группа писателей из Минска и Гродно смогли совершить революцию в этом вопросе? Хотелось бы узнать каким образом. Симонъ пишетъ : Беларусь у адрозненні ад Расеі ніколі не ведала мангола-татарскага ярма..;) Зато она узнала другое ярмо. Память о нем сохранилась в историческом названии одной из частей Белоруссии - Черной Руси, поясе Лида, Несвижь, Новогрудок, Гродно. Название Черная говорит о том, что территория была подневольной, т.е. платила черный бор. То, что монгольское ярмо узнали в Московском царстве никак не сказалось на этногенезе русских. Если у них и есть некая мифическая "монгольская-примесь", то это не означает что а) у некоторых лидеров Белорусского сепаратизма сегодня её нет, и б) русские вообще каким либо образом отличаются от белоруссов, кроме языка и вероисповедания, да и то частично
Юрий Дмитриевич: Сымон пишетъ : то гэта за модны варыянт..?? Па-мойму тут і так усё зразумела, калі падумаць лагічна: на тэрыторыі Полацкага княства жылі продкі сучасных беларусаў, а не расейцаў ці ўкраінцаў.., таму й гісторыя Полаччыны гэта й гісторыя беларусаў.. А если подумать еще раз, то выяснится, что предки современных белоруссов проживали не только и не столько на территории Полоцкого княжества, но и в Псковском и Новгородском государствах, Изборске, Смоленском княжестве, и так далее, то есть заселяли территорию практически всей западной части России и северной Украины. Кривичи были не племенем, а племенным союзом и они не были только Полочанами, но бОльшая их часть жила в Смоленске, Пскове, итд. Этногенез у Русских и у Белоруссов один и тот же, это один и тот же народ, с очень незначительными вариациями. Более того мы здесь говорим о событиях тысячелетней давности, то есть за это время население сильно смешалось, а притоков других народов, как в Новоросии, у нас не наблюдалось.
Сымон: Юрий Дмитриевич пишетъ : А разве за 100 - 150 лет группа писателей из Минска и Гродно смогли совершить революцию в этом вопросе? Хотелось бы узнать каким образом. Не толькі з Менска й не толькі з Гародні, але й з Масквы, Берліна, Вільні і інш.. І зусім не пісьменнікі, а навукоўцы: гісторыкі, этнографы, археолагі, антраполагі, генетыкі і іншыя.. Пачынаю выкладваць цікавя публікацыі па гэтай тэме. Першая - рэцэнзія на фундаментальнае даследванне сусветнага ўзроўню беларускага антрапагенетыка А.Мікуліча Юрий Дмитриевич пишетъ : Зато она узнала другое ярмо. Память о нем сохранилась в историческом названии одной из частей Белоруссии - Черной Руси, поясе Лида, Несвижь, Новогрудок, Гродно. Название Черная говорит о том, что территория была подневольной, т.е. платила черный бор. Які "чорны бор"..?? Што за трызненне..?? Назва "Чорная Русь" пайшла ад таго, што гэта тэрыторыя зведала навалы крыжакоў, якія між іншым мы (ліцьвіны) паспяхова адбівалі, і яшчэ вам дапамагалі адбіваць..;) А некаторыя навукоўцы не без падстаў лічаць гэтую назву вынаходніцтвам "западноросской" гістарыяграфіі Юрий Дмитриевич пишетъ : То, что монгольское ярмо узнали в Московском царстве никак не сказалось на этногенезе русских. Ну, ну.. "Азиатская примесь (TAT-C) у разных народов: Tat-C Frequencies Yakuts..........87% Eskimos.........61% Chukchi.........58% Finns...........55% Buryats.........52% Tofalars........47 Russians........14% Крыніца: CHAIR OF URALIC LANGUAGES, UNIVERSITY OF TARTU Юрий Дмитриевич пишетъ : у некоторых лидеров Белорусского сепаратизма сегодня её нет У большасці - няма Юрий Дмитриевич пишетъ : русские вообще каким либо образом отличаются от белоруссов Як французы й румыны..;)
Сымон: АЗНАЯМЛЯЛЬНАЯ РЭЦЭНЗІЯ Мікуліч А.І. Беларусы ў генетычнай прасторы: Антрапалогія этнасу. – Мн.: Тэхналогія, 2005. – 138 с.: іл. Як справядліва адзначае ў прадмове да кнігі ўкраінскі антраполаг С.П.Сегеда, падобных выданняў у беларускай антрапалагічнай літаратуры яшчэ не было. Манаграфія падводзіць вынікі больш чым трыццацігадовых экспедыцыйных даследаванняў, праведзеных вядомым антрапагенетыкам Аляксеем Мікулічам у Рэспубліцы Беларусь і на сумежных тэрыторыях краін-суседзяў – Расійскай Федэрацыі, Літвы, Украіны. Аб’ектам іх было пераважна вясковае насельніцтва як носьбіт найбольш характэрных генетычных і канстытуцыйных асаблівасцяў прабацькаўскіх папуляцый. Вывучэннем было ахоплена каля 120 групавых выбарак. Яны фармаваліся з асобаў, якія маюць продкаў мясцовага паходжання да 4–5 калена. Даследаванне генафонду карэнных лакальных папуляцый паказала цэласнасць беларускага этнасу, яго гамеастаз у часе і прасторы, а таксама наяўнасць геннагеаграфічнай кампаненты ў этнічнай гісторыі. На карце генетычных адлегласцяў ад сярэдніх беларускіх частот генаў у насельніцтве Ўсходняй Еўропы, пабудаванай на аснове значнай колькасці ДНК-маркёраў (57 алеляў 21 локусу), яскрава відаць асаблівасць генафонду беларусаў, да якіх далучаюцца карэнныя жыхары Пскоўшчыны, Ноўгарадчыны, Смаленшчыны, Браншчыны, Віленскага краю і Украінскага Палесся. Кампактны арэал беларускага генафонду на гэтай карце ў агульных рысах адпавядае абшару рассялення беларусаў у гістарычнай рэтраспектыве. Аўтар звяртае ўвагу на наяўнасць шматвектарнай дывергенцыі гэтага арэалу, якая выяўляе даўнейшыя кірункі міграцыі. Вядома, што “еўрапеізацыя” ўсходнееўрапейскага, пераважна расейскага, насельніцтва спынілася пад татара-мангольскім уплывам. Вывучэнне генафонду беларусаў практычна не выявіла прысутнасці ў ім прыкмет мангольскай расы. Гэта пацвярджае гістарычныя звесткі пра тое, што Беларусь не зазнала татара-мангольскай няволі. Цікава таксама адзначыць, што агульная тэндэнцыя зменлівасці ў межах беларускага арэалу мае мерыдыянальны кірунак — з поўдня на поўнач, тым часам як для расейскага арэалу яе кірунак перпендыкулярны — з захаду на ўсход, г. зн. шыротны. Кожны з трох усходнеславянскіх этнасаў, згодна з антрапалагічнымі дадзенымі, мае сваю адметнасць. Яны сфармаваліся ў рознай геаграфічнай прасторы, на асобных субстратных праасновах. Змешчаная ў кнізе графічная інтэрпрэтацыя абагульненых характарыстык іх генафондаў дазваляе наглядна ўбачыць ступень сваяцтва і адрознення. “Этнічныя воблакі” беларусаў і ўкраінцаў даволі кампактныя і на пададзенай дыяграме істотна перакрываюцца. Расейскае ж “воблака” вельмі размытае, і толькі нязначная доля яго перакрываецца з папярэднімі. Калі ўкраінскае “этнічнае воблака” наогул не мяжуе з фіна-угорскімі, а беларускае толькі кранаецца іх, то цэнтр “этнічнага воблака” расейскіх папуляцый знаходзіцца ў адным кластэры з фіна-угорскімі, а не славянскімі этнасамі. Аляксей Мікуліч аргументавана аспрэчвае высновы маскоўскіх калегаў пра тое, што ядро расейскага генафонду нібыта знаходзіцца на паўночным захадзе расейскага этнічнага арэалу (Пскоўшчына, Ноўгарадчына) з далучэннем часткі зямель, якія сёння знаходзяцца ў складзе Рэспублікі Беларусь. Ён адзначае, што да беларусаў Прыдзвіння генетычна вельмі блізкія карэнныя жыхары Пскоўскай і Наўгародскай, як і Смаленскай абласцей. (І гэтаму факту ёсць гістарычнае тлумачэнне — агульныя крывіцкія карані.) Але гэта зусім не дае падставы вылучаць іх з беларускага этнічнага арэалу. Супастаўленне дадзеных геннагеаграфіі з матэрыяламі археолагаў дае вельмі цікавыя вынікі. Геаграфічная структура сучаснага беларускага генафонду шмат у чым адпавядае арэалам старажытных археалагічных культур. Напрыклад, прыдзвінская геннагеаграфічная правінцыя накладваецца на тэрыторыю распаўсюджання нарвенскай культуры (4–3-е тысячагоддзі перад Н.Х.) эпохі неаліту і паўночнабеларускай культуры (канец 3-га – першая палова 2-га тысячагоддзя перад Н.Х.) ранняга бронзавага веку. А заходнепалескі рэгіён знаходзіцца ў межах распаўсюджання культуры шнуравой керамікі Палесся (XVІІІ–XІV стагоддзі перад Н.Х.) і лужыцкай культуры (XV–XІV стагоддзі перад Н.Х.) бронзавага веку, а таксама паморскай культуры (ІV–ІІ стагоддзі перад Н.Х.) жалезнага веку. Гэта важкі аргумент на карысць генетычнай непарыўнасці пакаленняў. Аналіз антрапагенетычнага і геннадэмаграфічнага матэрыялу прыводзіць аўтара да высноваў пра глыбокую старажытнасць беларускага этнасу, яго. Сучасная карціна беларускага генафонду сфармавалася як шляхам доўгатэрміновага прыстасавання ў выніку натуральнага адбору, так і ў працэсе этнічнай кансалідацыі. Карыстаючыся “генетычным гадзіннікам”, аўтар вызначае, што папуляцыі карэнных жыхароў Беларусі вядуць свой радавод цягам не меней як 130–140 пакаленняў, гэта значыць пачынаючы сама пазней з сярэдзіны 2-га тысячагоддзя перад Нараджэннем Хрыстовым. На думку аўтара, адзінства паходжання, асаблівасць мовы, матэрыяльнай і духоўнай культуры, наяўнасць цягам некалькіх стагоддзяў сваёй дзяржавы — Вялікага Княства Літоўскага, перавага эміграцыйных працэсаў над іміграцыйнымі, спрыялі кансалідацыі адметнай і трывалай этнічнай супольнасці беларусаў. Манаграфія багата ілюстраваная каляровымі картамі, мае нават невялікі слоўнік спецыяльных тэрмінаў. Ён змяшчае тлумачэнні тых тэрмінаў, пераважна з генетыкі і антрапалогіі, якія могуць быць незразумелыя спецыялістам іншых галінаў навукі. Гэта істотна пашырае кола чытачоў, робіць кнігу больш даступнай. Яна бясспрэчна зацікавіць не толькі навукоўцаў — антраполагаў, генетыкаў, этнолагаў, археолагаў, эколагаў, але і студэнтаў ВНУ, а таксама ўсіх, хто цікавіцца пытаннямі этнагенезу і этнічнай адметнасці. http://www.zbsb.org/n/118.shtml
полная версия страницы